Nederig, nederiger, Japanst

Het is een tijdje geleden dat ik wat heb geschreven, dat geeft al een beetje aan hoe ongeloooooflijk druk ik het heb (en hoe verslavend het is om ‘s avonds de series: Game of Thrones, Sherlock en Californication te kijken). Hoe dan ook, er is weer een boel gebeurd in de tussentijd.

Een andere reden waarom ik minder schrijf is, dat de laatste verhuizing naar een gezelliger huis zeer geslaagd is. Op dit moment woon ik samen met een gemixt gezelschap met onder andere een Luxemburger (Rogér) en een Zweed (Love). Met die twee gasten trek ik de laatste tijd veel op om ‘s avonds wat noodles weg te slurpen of om een paar kleine pilsjes te drinken in de grote stad. Ook ben ik elke week donderdag aan het voetballen en in het weekend bezig met Kendo. Kendo is simpel gezegd met een houten Samurai zwaard op de helm van je Sensei in slaan terwijl je als een idioot “MÈÈÈÈÈÈÈN” aan het roepen bent. Zo kan ik elke zaterdag heerlijk ontspannen die werk frustraties eruit meppen.

Daarnaast ben ik weer begonnen met een van mijn grote hobbies: het organiseren van een evenement! Heel veel werk, maar zeker mooi. Het evenement, Pioneer Unplugged Tokyo, is voor “High Tech Start-ups en entrepreneurs” en heeft als doel Japan en Europa te verbinden. Daarom zijn Roger (huisgenoot waarmee ik het organiseer) en ik snel aan het netwerken geslagen om zoveel mogelijk entrepreneurs in Tokyo te bereiken. Het blijkt dat blank, bebaard en reusachtig zijn hier een voordeel heeft, want iedereen lijkt ons te herinneren. Op dit moment hebben we in een maand een bizar groot netwerk hier en hebben we een gratis locatie, sponsoring van een hoofd prijs en 2 supergave sprekers weten te regelen (een van TEDx). Morgen is het event en ik ben erg benieuwd! :D:D:D

Check: http://pioneers.io/unplugged, http://on.fb.me/1mEiTjG of http://bit.ly/TT4MjN

Fantastisch hoe gemakkelijk het contact soms kan gaan, maar dat is niet altijd zo. Het is lastig om de Japanse cultuur te beschrijven, omdat er zoveel anders is dan in Nederland. Veel van die kleine verschillen brengen een brede grijns op mijn gezicht. Bijvoorbeeld hoe de mensen hier omgaan met lichtelijk irritante situaties, zoals te weinig wisselgeld krijgen, tegen iemand aanbotsen of lang moeten wachten voor een bestelling. De Japanners zijn er geweldig in om van deze kleine mugjes een kudde van harige Mammoeten te maken. Hier wordt voor deze dingen niet zoals in Nederland de schouders op gehaald of het snel weggelachen. Integendeel, want hier worden de hoofden hier vliegensvlug naar de grond gebracht in een salvo van diepe buigingen, terwijl ze ‘Sumi Masem!!’ (super sorry) roepen. Ik deed intussen gewoon maar lekker mee met het “toneelstukje” om de situatie niet te ongemakkelijk te maken. Op het moment ga ik zelfs mee in het buigen bij de kassa als ik een flesje water heb gekocht. Maar is het allemaal echt?

Op deze twijfel aan de oprechtheid ben ik aan het terugkomen door andere dingen die me erg opvallen hier. Het is hier ongelooflijk veilig en schoon. Zo wordt er hier bijna nooit gestolen, gevochten, rommel op straat gemaakt of zelfs lawaai gemaakt (behalve door de “Oubeka”, zoals ze de echt domme westerlingen noemen). Maar zelfs toen om 1 uur ‘s middags een groep irritante dronken Amerikanen luidkeels door Sumo zaal aan het schreeuwen was “that’s what I call Sumo, GET HIM, YEAAAAAAH”, toen werd er door de Japanners slechts gezucht en hun hoofd geschud. Mensen zijn heel eerlijk, respectvol en nederig. De enige keer, dat ik de politie hier in actie zag, was dat om een dronken Japanner op de straat wakker te maken en weg te brengen. Een heel easy going, rustige, vriendelijke, respectvolle en nederige cultuur.

Dit nederige en respectvolle is ook te zien op het werk, al is het hier weer op een iets andere manier. Het is geen echt Japans bedrijf, toch zijn er wel een aantal echte Japanse trekjes te vinden in de omgang. Het respect naar je meerdere bijvoorbeeld. Als een van de bazen binnenkomt, lijkt het soms een wedstrijdje van wie het snelst goedemorgen tegen hem kan zeggen en schalt er een luid “OHAIO GOSAI MASSSS” (betekent: goedemorgen) door de ruimte. De baas knikt even en zegt “Goss” (gelijk aan: moggûh). Ook wordt er hier bij ontmoetingen met buitenstaanders heel krampachtig gebogen en wordt er soms een wedstrijdje in nederigheid gehouden. Dit gebeurde eerst ook bij mij, omdat mensen blijkbaar dachten dat ik een nieuwe manager was. Toen ze wisten dat ik een intern was werd er gelukkig weer “normaal” gedaan. Heel gaaf om deze duidelijke verschillen zo te kunnen zien en mee te kunnen werken!

Kortom mooie tijden, ik leer veel en het is een interessant land! Vermaak me hier nog prima en heb erg zin in het evenement van morgen :D Wordt vervolgd!

Otsukare Samades (doei/goed gewerkt)