Helloo Tokyooo

9 uur s'ochtends kom ik na een lange vlucht met weinig slaap aan op het vliegveld dichtbij het centrum van Tokyo. Nouja, dichtbij is een groot woord. Dat is toch anderhalf uur van mijn locatie in Tokyo vandaan. Dat zegt al iets over hoe belachelijk groot deze metropool is. Toch een leuke manier om een eerste indruk van Japan te krijgen. Lekker een beetje naar buiten staren in de trein naar de bijzondere gebouwtjes en wat flarden van het platteland. Het viel me mee hoeveel blikken er op mij gericht waren als toch wat opvallende roodharige reus te midden van de zwartharige dwergjes. Als er toch een blik was, werd die op het moment dat ik het opmerkte direct weer afgewend. Staren is namelijk onbeleefd in Japan, net als wel meer dingen zoals: iemand aanstoten, de straat bevuilen, toeteren, voordringen in de rij en meer. Daarentegen is slapen in de trein, mondkapjes dragen, slurpen, smakken of paniekerig om alles sorry en dankuwel zeggen heel normaal. Een erg nederige en verlegen cultuur waar men zichzelf zo veel mogelijk probeert weg te cijferen voor anderen of om de groep van dienst te zijn. Lekker anders dan in Nederland dus. Heel vet om zo’n ongelooflijk andere cultuur mee te maken!

Enfin, uiteindelijk kon ik na mijn lange trip gelukkig vrij snel mijn "hostel" vinden. Hier heb ik snel mijn zware tassen weggezet en mijn comfortabele reistenue omgewisseld voor een net pak, want na 4 uur in Japan riep de plicht mij al. Op het station bij mijn werk viel het me mee om in de drukke ondergrondse gangen gevuld met gehaaste zakenlui de weg te vinden. Ik toren namelijk boven iedereen uit en kan de bordjes gemakkelijk over de zwarte bewegende harenzee uit zien steken. Dat is maar goed ook, want de stad onder de grond is een TL doolhof met winkeltjes waar je van de ene kant van de stad naar de andere kant kan lopen. Uiteindelijk kwam ik bij een groot glazen gebouw aan waar ik op de 22e verdieping werd opgewacht door een vriendelijke Oostenrijker (mijn baas Georg). Na een koffie bij het indrukwekkende uitzicht over de oneindige hoeveelheid van gebouwen heb ik de eerste drie uur van mijn nieuwe werk aan kennismaking met het team en administratieve bezigheden besteed. Heel aardige mensen allemaal die mij meteen uitnodigden voor mijn eerste feestje in Tokyo de volgende dag. Toch een leuke binnenkomer, dus dat voorstel kon ik niet afslaan!

Uitgeput van de jetlag heb ik na mijn werk voor het gemak een random persoon gekopieerd in zijn keuze van een noodle maaltijd met een rauw ei er bovenop en heb ik zijn smakelijk geslurp gekopieerd. Het is een echte uitdaging om die noodles zonder slurpen naar binnen te worstelen als een paar stokjes je enige gereedschap is. Daarnaast moet je wel een beetje in burgeren natuurlijk. Bij mijn "hostel" bleek dat de kennismaking met de Japanse cultuur nog niet voorbij was. Het was namelijk geen normaal hostel, maar een capsule hotel. Ik moest wel even lachen toen mijn slaapplek een gat in de muur van 1 bij 1 bij 2 diep met een dun matrasje, een soort linnen Japanse kamerjas en een stevig pitkussen bleek te zijn. Gelukkig had ik een jetlag, dus heb ik zonder slaapproblemen een nachtje lepeltje lepeltje met mijn tassen vertoefd. Toch wat stram van het dunne matrasje en vanaf toen heb ik maar besloten in "normale" bedden te slapen. Het was een bijzondere eerste dag.

Hierna heb ik wel meer rariteiten en mooie dingen meegemaakt, op dit moment heb ik een plekje in een internationaal share house met half Japans en half internationaal gezelschap. Erg leuk om met deze mensen de cultuur verder te leren kennen door middel van Karaoke, een traditioneel zuipfeest ter ere van de kersenbloesem en meer mooie toeristische dingen, hierover later meer!!

Tot nu toe is het hier van geniaal tot bizar tot mooi geweest in deze superschone, mooie, hightech stad. De kleine rare dingen maken het allemaal tot een bijzonder geheel. De cultuur shock zit er al lekker in, dus genieten geblazen ;)

Sayanora (doei),
Bas Jan-san